بازی بشکن بشکن

تا حالا شده از شکستن چیزی خوشحال بشین؟ چند روز پیش تو خونمون یه ظرف بلور افتاد شکست. اولش خیلی ناراحت شدم و می خواستم هر طور شده بچسبونمش. ولی بعد که به تیکه های شکسته نگاه کردم، دیدم یه ظرفی با اون نظم و زیبایی چه جالب به این بی نظمی تبدیل شده. اگه نمی شکست من این بی نظمی رو به وضوح نمی دیدم. این عدم نظم زیبا نبود. قابل استفاده هم نبود. دیگه موجودیت خودش رو از دست داده بود. یه چیز دیگه هم یاد گرفتم. حواس پرتی من باعث شد، اون ظرف بشکنه. یعنی زمانی که داشتم ازش استفاده می کردم و اون داشت به من خدمت می کرد. من حواسم پیش اون نبود.  و این عدم حضور من تو اون مکان باعث شد ظرف زیبا به وسیله ای بی ارزش تبدیل بشه. خوب این تجربه قشنگی بود. اگه نمی شکست من این صدای زیبای شکستن رو هم نمی شنیدم و شاید هیچوقت به شکستن چیزی از این زاویه نگاه نمی کردم و بعد خندم گرفت گفتم : چه خوب شد شکست. (حالا فردا نرین همه ظرف های خونتون رو بشکنین بگین ریتا گفت چه خوب شد شکست بعد بیان بگن این وبلاگ بد آموزی داره!!!!!!! )

بعد گفتم یه جور دیگه هم میشه به موضوع نگاه کرد که آیا شکستن همیشه درد آوره؟ چرا مجنون از شکستن ظرفش توسط لیلی خوشحال میشه؟ و میگه:

              اگر با من نبودش هیچ میلی            چرا ظرف مرا بشکسته لیلی

در واقع معلوم میشه شکستن ظرف نشونه توجه معشوق به عاشقه. گاهی مسائل و مشکلات و موانع و حتی بیماری هایی که ما تو زندگی داریم یه نشونه از توجه معشوقمون به ماست . یه جمله عجیبی هم از شیخ عبد الله انصاری شنیدم که برام جالب بود:

          الهی گر دلم را بشکنی                 از من چه بشکن بشکنی